Eciek______

(jako tako modelem chyba nie jest, więc uznajmy, że to random z deviantArta)

Imię i nazwisko: Eciek
Data urodzenia postaci: 01.12.2004r.
Wiek: rocznikowo 17 lat
Skąd pochodzi: Bristol
Obecne miejsce zamieszkania: Hogwart, zamiennie z Bristolem w okresie letnim
Orientacja: homo
Typ: w zależności od nastroju

Czystość krwi: mieszana
Bogin: mumia
Patronus: gronostaj
Proponowany dom: zdam się na łaskę, bądź niełaskę adminów, z zastrzeżeniem, że Gryffindor odpada
Klasa w której obecnie jest postać: VI
Od której klasy uczy się w Hogwarcie: I

Wygląd postaci: Blady, czerwonowłosy chłopak. Oczywiście natura nie obdarzyła go tak cudownym kolorem, więc musiał je pofarbować. Ale, daleko celować nie musiał. Naturalnie jest rudy. Na marchewkę, możnaby rzec. Chociaż lepiej czuje się w czerwieni. Tak naprawdę to eksperymentował ze swoimi włosami jeszcze zanim trafił do Hogwartu, a większość jego znajomych z mugolskiej podstawówki już dawno zapomniała, jaki jest jego naturalny odcień. Ma brązowe oczy. Wielu ludzi twierdzi, że ma niezgrabny, czy zbyt duży nos, aczkolwiek jemu samemu ten fakt nie przeszkadza, bo, jak wiadomo, jeśli nos jest duży, to pewien inny detal także. Ma dość delikatną urodę. Nie jest przesadnie umięśniony, ale ma dobrą kondycję. Nie przeszkadza mu nawet fakt posiadania dość dziewczęcej sylwetki, wcięcia w talii także się nie wstydzi. Kompleksów z powodu swojego wyglądu nie miał nigdy. Swój wzrost ocenia na średni. Na ogół wszędzie sięga, nie jest też za wysoki. Na jego szczupłym ciałku często widoczne są różne siniaki, zadrapania i blizny. Najczęściej da się go zobaczyć śmigającego po korytarzach zamku w czarnych, znoszonych trampkach, poprzecieranych i zdartych gdzieniegdzie czerwonych rurkach oraz różnokolorowych koszulach w kratę. Praktycznie nikt nie jest w stanie dojrzeć maleńkiego kolczyka, umiejscowionego w chrząstce lewego ucha, pamiątki po jego zmarłej siostrze, z którą był bardzo zżyty.

Charakter postaci: Niech was jednak nie zwiedzie ten niewinny wygląd, Eciek to prawdziwe ziółko. Odkąd pamięta, zawsze stwarzał jakieś problemy. Typowy buntownik. Złośliwy i wredny dla dzieciaków był już nawet w przedszkolu. Nie zmienił się za bardzo. Choć z czasem, zamiast przemocy i wszechobecnej agresji, zaczął stosować sarkazm i ironię jako swoją broń. Mimo tego, nie potrafi jednak powstrzymać się od drobnych grzeszków, typu kradzież jabłek z sadu sąsiada czy przestawianie tabliczek informujących o śliskiej podłodze. Niektórych zachowań nie wyplenisz, nie ma bata. Istny z niego diabełek. Chociaż, z drugiej strony, posiada w sobie cząstkę duszy, słodkiego, uczuciowego wrażliwca, od której dziewczyny wręcz się rozpływają, a chłopaki nienawidzą za podbieranie wianków adoratorek. Tudzież, tak jak w przypadku dziewcząt, też się nim zachwycają. W zasadzie, jest mu to całkowicie obojętne, dopóki zwraca na siebie uwagę. Lubi wzbudzać zainteresowanie. Według niego funkcjonuje bardzo prosty mechanizm, albo go kochasz, albo nienawidzisz. Swoim wrogom zafunduje mnóstwo atrakcji i rozrywek, z nim nuda nie groźna. Od razu wyczuwa ewentualny konflikt charakterów pomiędzy sobą a rozmówcą. Jest jednak w stanie się zaprzyjaźnić. Na ogół jest miły tylko w momentach, kiedy czegoś chce, a i tak sprawia mu to wielki wysiłek.
Najbardziej zmienił się po śmierci siostry. Niegdyś, wesoły, łobuzerski uśmieszek nie znikał nigdy z jego twarzy, oczy miał pełne rozchichotanych iskierek. Teraz? Zapomnij. Wycina numery z lodowatym spojrzeniem, na ustach nawet cienia uśmiechu, zgorzkniałe oblicze. Oczywiście, że robi to dla frajdy i przyjemności. Po prostu cieszy się wewnętrznie, ale przywdziewa maskę, aby nikt nie mógł dojrzeć jego słabości. Bo tym właśnie nazywa śmiech.

Historia postaci: Poznanie rodziców pomińmy, bo to nudne. Tak więc, przyszedł na świat w pewien chłodny, zimowy wieczór. Pierwszego dnia grudnia, jeśli już musimy się rozdrabniać. Do czasu pójścia do przedszkola, a później do szkoły, wiódł beztroskie życie jako wredny bachor, który pragnie swoim rodzicom uprzykrzyć życie jak tylko potrafi. Oczywiście, oczko w głowie matki. Zupełnie nie rozumiał, dlaczego nie traktowała jego siostry z należytym szacunkiem. Do dzisiaj nie wie. Fakt faktem, że bardzo kochał swoją siostrzyczkę. Zajmowała się nim, dbała, pomagała nawet tłuc co oporniejszych oponentów. Gdy otrzymał list z Hogwartu, matka była nieco zdziwiona, ale na swój sposób się cieszyła. Ojciec był dumny. Cośtam napomknął synkowi o magii już wcześniej, ale nie miał pojęcia, czy Eciek w ogóle otrzyma list. Cóż, udało się. Wtedy też siostrzyczka zaczęła tłumaczyć mu niektóre, bardziej przydatne zaklęcia. Przetłumaczyła mu także, że spory powinno się załatwiać nie siłą, ale inteligencją. Wkrótce po jego dotarciu do Hogwartu zmarła. Podłamało go to psychicznie.

Opis rodziny: Luke – auror, w Hogwarcie tiara przydzieliła go do Hufflepuffu, został zamordowany gdy Eciek miał 13 lat. Emma Bailey – mugolka, pracuje w szpitalu psychiatrycznym, więc siłą rzeczy jest troszkę szurnięta, ale wychowuje syna jak najlepiej potrafi. Ruby – starsza siostra Ećka, była jedną z wybitniejszych czarownic Ravenclawu. Śmiertelna i nieuleczalna choroba była winą jej śmierci.

Rangi: uczeń, prefekt

Ciekawostki:

* Ma 173 cm wzrostu.
* Uwielbia rum.